Bea rules!

Zo, daar ben ik weer eens, met bijzonder goed nieuws kan ik jullie melden: ik ga verhuizen per 1 juni! Nee, niet naar het huis van mijn buurvrouw aan de achterkant (wat in eerste instantie de bedoeling was) maar naar het abattoir. Joechei! Afgelopen zaterdag kwam ik in PP een Australiër tegen die in Malai én in Sisophon heeft gewoond en gewerkt. Dat schept direct een band natuurlijk. Hij vertelde erg enthousiast over o.a. z’n huis. Ik snapte er niks van want ik dacht dat hij in ‘mijn’ huis had gewoond, maar dat klopte dus totaal niet met wat hij vertelde. Hij bleek op het erf van het abattoir te hebben gebivakeerd, het huis waar ik tegenaan kijk vanuit mijn raam. Na zijn verhaal was ik toch wel nieuwsgierig geworden dus dinsdag de honden (4 stuks!) genegeerd en gevraagd of het nog vrij was. Het is inderdaad een erg leuk huis. Zelfde soort balkon als wat ik nu heb met een slaapkamer er aan vast, een grote huis/slaapkamer. Beneden nog een grote ruimte voor brommer- en fietsstalling met wederom een slaapkamer en een openlucht keuken. Het klinkt en is nog steeds aan de maat maar gelukkig een heel stuk kleiner dan waar ik nu zit. Vanmiddag ga ik het contract tekenen en per 1 juni gaat het gebeuren.

De afgelopen maand was het gezellig druk. EST (education sector meeting) in Koh Kong, een van de kustprovincies. We zijn via Thailand gegaan dit keer, dat scheelde zo’n 1,5 dag reizen. Hadden we tijd over om fijn in het zwembad van Koh Kong te weken want dat was wel weer eens nodig. Dat was overigens een errug prettig zwembad. Een of ander mini resortje met een stel bungalows rond een zwembad met uitzicht op de bergen en de jungle. Het kan rotter. Het was erg leuk om alle educatie volunteers weer eens te zien. Met de afstanden en de conditie van het wegdek in Cambodja gebeurt dat namelijk niet zo heel vaak. Na de EST een lift gebietst bij Brian dus lekker een keer met de auto i.p.v de bus. Er moesten 2 rivieren overgestoken worden. Met de bus betekent dat: uitstappen, bagage op je rug en lopend over de brug naar de bus die hopelijk aan de andere kant op je staat te wachten. Met de auto betekent dat: met de pont! Wat een feest! Meer dan een stel planken met een staafmix-motor is het eigenlijk niet. Proppen wat je proppen kan en varen maar. Het had lekker geregend wat resulteerde in één grote baggerpoel vol met kuilen en dat zorgt toch altijd voor wat extra vertier als je de auto achterstevoren de pont op moet zien te manoevreren. Wij hebben lekker met onze handen in onze zakken staan kijken hoe Brian het zweet op z’n voorhoofd aan het sturen was. Auto was na afloop bruin i.p.v. blauw en het duurde even maar uiteindelijk is het hem gelukt.

Via via zijn we erachter gekomen dat er in PP een feestje was ter ere van Bea’s 83e (?) verjaardag die plaats vond eerder die week. Er gingen geruchten dat er bitterballen geserveerd zouden worden en dat is na een maand of 8 toch echt moeilijk te weerstaan. Bas, Sandra (niet helemaal Nederlands maar met een oranje shirt aan kom je een heel eind), Emily en ik in de stromende regen (hoe toepasselijk) in een tuktuk op weg naar het feest. In eerste instantie was het nogal suf (blikgooien en kroontjes plakken) maar gelukkig was er oranje bier; wordt het ineens al snel een stuk gezelliger. En dan sta je ineens na maanden weer tussen de Nederlanders. Grappig om weer eens tussen ‘echte’ mannen van rond de 1.80m en langer te staan (de gemiddelde Aziaat overstijgt amper de 1,5 meter grens) en natuurlijk óveral oranje. Raar volk, die Hollanders.

Voor de verandering hebben we een hele week gewerkt deze week. De annual partnership review komt eraan. Dat betekent dat het afgelopen jaar geevalueerd wordt en er moet een plan geschreven worden voor het komende jaar. Dat valt niet mee om dat met mensen te doen die erg slecht zijn in plannen in het algemeen, laat staan voor op de lange termijn. Omdat het volgende week weer vol zit met vakantiedagen wilden we deze week alles af hebben en het is zowaar gelukt!

Morgen ga ik met Anna even een paar dagen naar Bangkok. Je moet toch wat he, met al die vakanties... Vanaf juni tot september is er geloof ik in totaal 1 vrije dag (misschien moet ik hier het begrip ‘vakantiespreiding’ ook eens gaan introduceren) dus dit is voorlopig een van m’n laatste tripjes. Ik ga m’n rugzak pakken. Tot snel!