Herfst in Suriland

Dat is wel heel erg lang geleden! Hoogste tijd voor een update.

Voor degenen die het nog niet wisten: ik hobbel nog immer vrolijk rond in Suriname. De oorspronkelijke 4 maanden zijn wat uitgebreid en het lijkt nu minstens tot februari 2012 te gaan duren, wat ik natuurlijk helemaal niet erg vind. Het project dendert maar door en brengt erg veel werk met zich mee, maar gelukkig is het over het algemeen erg leuk en leer ik elke dag weer van alles.

Om de werkdruk een beetje binnen de perken te houden hebben we afgesproken om minimaal 1 x per maand een weekeind weg te gaan, en dat lukt tot nu toe uitstekend. Buitenspeelactiviteiten in de jungle met bijbehorende sula of rivier hebben toch wel onze voorkeur. Bijgevoegd een aantal foto’s van willekeurige trips die we de afgelopen maanden hebben gemaakt. Meestal over land met een busje of auto en/of over per korjaal over het water, maar laatst ook een tripje met het vliegtuig gemaakt. Er zijn 2 maatschappijen: Gumair en Blue Wing. Bij Blue Wing komen er nog wel eens wat toestellen uit de lucht vallen, dus wij kozen uiteraard voor… Blue Wing. Nou ja, er was weinig keus want Gumair bleek niet te vliegen op onze uitverkoren bestemming. De taxichauffeur die me naar het vliegveldje bracht verzekerde me ervan dat er niets aan de hand was: alleen de Toepolevs stortten met regelmaat neer en die waren inmiddels op. Er werd volgens hem nu alleen nog maar met hippe, kekke en vooral veilige toestellen gevlogen. Lang leve de taxichauffeur, binnenland: here we come!

Het werd uiteindelijk een Chessna. De aller allerkleinste die er bestaat. Nou heb ik wel eens vaker in een Chessna gezeten maar nooit eerder in een uit 1735. Gelukkig was het gammelbakje wel uitgerust met een paar broodnodige moderniteiten, die er overduidelijk later ingebouwd zijn. Alles wat rammelen kon, rammelde. Omdat ik zoals gewoonlijk de kleinste was, mocht ik mezelf opvouwen achterin. Nadat we met klapperende ramen uiteindelijk tamelijk stabiel in de lucht hingen, durfde ik al stiekem lurkend aan een platvinkje, die ik stomtoevallig in m’n tas vond, af en toe met een half oog naar buiten te kijken. En het moet gezegd: wat een waanzinnig mooi uitzicht! Grootste deel van de tocht gaat over het regenwoud en vanuit de lucht ziet dat eruit als een grote broccolisoep. Piloot Jan ging speciaal voor ons de laatste 20 minuten onder de wolken vliegen (stuiterdestuiter), totdat we ineens – plop-! op een heel klein airstripje geland waren. De terugweg verliep min of meer hetzelfde, alleen knipperde er nu constant een driftig rood lampje. Piloot Jan leek niet onder de indruk en vloog met z’n arm nonchalant uit het raampje hangend vrolijk voort. En ja, aangezien uitstappen niet echt een optie is, was negeren het enige wat ik kon bedenken.

Zwemmen in de sula is ook altijd een groot feest. Het water staat momenteel niet zo hoog, wat de zwemmogelijkheden aanzienlijk verbetert. Omdat Suriname natuurlijk een tropisch land is, is een zekere voorzichtigheid altijd aan te raden. Voordat we gingen zwemmen eerst aan Don gevraagd waar dat het beste kon, en of we eventueel nog ergens voor op moesten passen. Mwooaah, er waren wel anaconda’s in het gebied maar die zwemmen meestal niet hier. Piranjas zijn er ook maar niet van die hele agressieve. Kaaimanaanvallen zijn de afgelopen jaren niet voorgekomen en ach ja, die sidderalen die kunnen wel gevaarlijk zijn maar die zitten in de kreek verderop. Mooi! Dus snel die bikini aan en dobberen maar :-) .

Verder hebben we afgelopen week Divali gevierd. Een collega had ons uitgenodigd om mee te lopen in de lichtjesoptocht. Erg leuk om mee te maken. Helemaal opgetuigd in sari's achter de praalwagen aan. Ze had er alleen niet bij vermeld dat het ruim 6 km lopen was! En wat krijg je daar na 2,5 uur lopen een honger van! Gelukkig weten de Hindoestanen daar wel raad mee en was er eten gekookt voor 1500-2000 man (!!!) Heerlijke roti en ander lekkers aan enorme tafels.

En zo schieten de weken voorbij. Begin november begin ik met afstuderen, hopelijk klaar in maart. Dan loopt ook zeer waarschijnlijk het project ten einde. Nog geen idee wat ik daarna ga doen maar er komt ongetwijfeld wel weer iets moois voorbij...

Groet!