Lurking spiders...

Ach en wee, wat een spektakel onderweg van Kompong Cham terug naar Phnom Penh. Wellicht kunt u zich allen nog mijn epistel herinneren inzake dé Spin die Cambodja als thuisland heeft uitgekozen. Dé Spin die in dit land zowel in gefrituurde als in ongefrituurde hoedanigheid voorkomt. Die spin dus. Ik heb in mijn vorige verhaal een vrije vertaling gegeven uit de LP en ik wil hierbij graag nog even aandacht besteden aan 1 bepaalde zin uit betreffend stukje. ”The creatures, decidedly dead, are pilled on platters, but (en nu even opletten graag) don’t get too cocky: there are usually live samples lurking nearby”. In eerste instantie wilde ik al te veel aandacht aan dat zinnetje besteden, want ach, zo’n vaart zal het allemaal wel niet lopen. En daar sloeg ik de welbekende plank ongelofelijk mis!

De bussen hier maken tijdens langere ritten (dus eigenlijk altijd) tussenstops op dezelfde plaatsen. Op de heenweg zijn we in Spiderville gestopt en zo ook op de terugweg. Camera in de aanslag want Bas ging een spin kopen. Dat wilde natuurlijk niemand missen dus met z’n zessen achter Bas aan. De straatverkopers weten de passagiers altijd zeer snel te vinden en het eerste bord spinnen liet dan ook niet lang op zich wachten. Mooi glimmend exemplaar uitgezocht en daar ging het eerste pootje. Ik heb nog even getwijfeld of ik het zou proberen maar ik bleek er mentaal duidelijk (nog) niet aan toe te zijn. Volgens enkele van mijn dappere VSO collega’s viel het mee. De smaak is niet zo erg als werd gedacht zolang je maar niet te veel stil staat bij het feit dat je een vogelspin naar binnenwerkt. Het lijf is overigens in de prullenbak beland; te riskant gezien de ondefinieerbare, en naar men zegt niet zo smaakvolle drab die zich onder het huidje bevindt. Nadat de spin verorberd was bleven diverse verkopers nog wat om ons heen hangen, waaronder ook een van de spinnenverkoopsters. Dapper als ik ben moest ik toch af en toe even een blik werpen op die enorme stapel dood vlees en tijdens een van die heimelijke momenten viel mijn oog op haar bloes. Daar zat namelijk een, in mijn ogen althans, wel een heel opmerkelijk broche-achtig iets. Die broche leek verdacht veel op een spin die er duidelijk níet gefrituurd uitzag. En terwijl ik daar op gepaste afstand rustig mijn gedachten over liet gaan stond ineens die betreffende, op het oog o-zo-aardige, mevrouw naast me en stopte ze de eerder genoemde en inderdaad springlevende vogelspin onder mijn neus. Vond meisje Vis niet leuk. Mijn reactie, waar ik verder niet al te uitgebreid over uit zal wijden heeft de aanwezige Cambodjaanse gemeenschap in ieder geval een hoop lol bezorgd. Is natuurlijk ook hilarisch; zo’n suffe buitenlander die je leuk de stuipen op het lijf kan jagen. Vervolgens ging vrind Spin vrolijk van hand tot hand en kregen we hem zelfs in een plastic zakje aangeboden. Leuk voor onderweg!? Gelukkig vond niemand dat een goed idee dus Spin bleef lekker in Spiderville, waar hij thuis hoort en hopelijk vooral ook blijft.

In PP gaat alles ondertussen in razend tempo vrolijk voort. Stond de eerste week nog in het teken van acclimatiseren en bijkomen; die tijd is duidelijk voorbij. Tot zaterdag 17.00 uur zit het program bomvol met uiteenlopende briefings. Veel informatie rond het MIE-project (Mainstreaming Inclusive Education), healthissues, HIV/Aidsvoorlichtingen, informatie over de verschillende donoren, inclusief bijbehorende financiële structuren en een politieke update van de Britse ambassadeur op de ambassade hier in PP. Zeer intensief maar over het algemeen nuttig en interessant. En dan zondag voor een week de rimboe in. Op zoek naar accommodatie, kennismaken met collega’s, de boel verkennen; daar heb ik erg veel zin in. Ik volg niemand op dus ‘mijn’ district is nog redelijk onontgonnen terrein en ik ben dan ook erg benieuwd wat ik daar aan zal treffen. Inmiddels is bekend gemaakt dat de nieuwe districten (waaronder Malai) ongeveer 6 maanden looptijd krijgen. Daarna volgt een evaluatie en wordt besloten om door te gaan of niet. Wat dus zou kunnen betekenen dat ik na een aantal maanden ga verkassen. Maar voor alsnog ga ik daar niet vanuit, dus Malai: here I come!