Malai deel 3

Back in Malai. En het wordt steeds lachwekkender. Vorige week kwam engel Reapsa uit de lucht vallen, de vertaler van een andere VSO-er. Hij hoorde van mijn situatie en kwam vrijwel direct in actie. In het kader van via-via: hij kent mijn baas in Malai en via hem heeft hij het telefoonnummer van de landlord gekregen en de beste man gebeld. Goed nieuws: het was klaar! De voordeur zat er in, plafonds waren af en zo ook de keuken. Via Reapsa gevraagd wat er aan de keuken gedaan was sinds mijn vertrek? Niks dus want die was al af: 1 klein tafeltje met daarop een elektrisch warmhoudplaatje. Nou ben ik niet bepaald ’s werelds beste kok maar volgens mij kan niemand daar iets zinnigs op fabriceren. Voorzichtig gevraagd wanneer het gasstel, koelkastje en gootsteen zouden arriveren? Nou, nooit want dat staat volgens meneer de huisbaas niet in het huurcontract. Volgens mevrouw Vis wel dus contact opgenomen met programme office in PP en inderdaad; is allemaal geregeld. (Op papier dan.) Reapsa bood vervolgens aan om dinsdag mee te gaan naar Malai om eens even met de huisbaas te gaan onderhandelen. Ik helemaal gelukkig natuurlijk want dan zou kunnen betekenen dat er eindelijk wat schot in de zaak komt. Mijn contactpersoon in PP laat het namelijk een tikkeltje afweten op het moment en mijn Khmer is nog nét niet goed genoeg om het zelf te doen. En ook al is dan nog niet alles in orde; ik dacht in elk geval wat tassen uit te kunnen pakken en e.a. een plek te geven. Vol verwachting dus weer naar Malai getogen, dit keer samen met Reapsa aan mijn zijde. Komen we daar aan; is de huisbaas er niet. Die zit in Pursat, 2 provincies verder. Tot zover de onderhandelingen. Direct door naar boven gerend, en inderdaad: een echte voordeur! Maar nog steeds geen plafond en een enorme bende in de woonkamer. Overal lag vuil en troep omdat iemand iets heeft geklust in mijn huis; ik heb alleen geen flauw idee wat. Tot zover het uitpakken. Mijn toekomstige slaapkamer, waar al mijn spullen staan opgeslagen, zat ineens op slot en de sleutel is bij de huisbaas. En de oplettende lezer weet nog waar die zich ook weer bevond: in Pursat. Vervolgens vriendelijk lachend de sleutel van mijn guesthousekamertje in ontvangst genomen, tas gedumpt en door naar het DOE-kantoor om leuk te netwerken en socializen met mijn Khmer-collega’s, ik kan nu tenslotte profiteren van Reapsa. Tralalala, kantoor dicht. Mr. Vutha (de baas) gebeld, die bleek druk bezig met z’n rijbewijs. Grappig detail: hij was degene die mij tijdens mijn 1e bezoek 2 dagen heeft rondgereden door het district, in zijn auto. De rest van de collegae was blijkbaar ook hele belangrijke dingen elders aan het doen en zodoende zat het kantoor de gehele dag op slot. Morgen weer een dag. Toen maar wat rondgeslenterd door de stoffige straat van Malai, lezen, studeren, nog een blokje lopen, lunchen en nu weer terug voor een siësta op mijn enigszins stinkende kamertje in het guesthouse. De vorige logé was overduidelijk een roker, gezien de as in en de peuken naast het toilet en is tevens vergeten door te trekken na z’n laatste toiletbezoek. Héérlijk; die vliegen in de douche van kamer 3! M’n vorige kamer 7 is omgetoverd tot de harenwas-ruimte van een kapsalon. Ja ja, tijdens mijn afwezigheid is er een hoop gebeurd hier (BEHALVE IN MIJN HUIS!! Zucht…). In de ‘ontvangstruimte’, waar vorige week nog een bureau stond met een PC en een bank, staan nu 2 kapperstoelen met alle bijbehorende kappersattributen. Kan ik in elk geval naar de kapper mocht ik me weer gaan vervelen.

De huisbaas is inmiddels gearriveerd. De sleutel naar mijn slaapkamer was blijkbaar niet meer te vinden dus de deur opengebroken. De sloten van al mijn kamers zijn er voor het gemak maar uitgehaald met als gevolg dat de deuren niet meer dicht kunnen en er grote gaten in zitten. Reapsa heeft een hele tijd met de beste mensen zitten praten. Bleek dat mijn contactpersoon in PP, volgens de verhuurders, heeft gezegd dat het niet erg is als het huis niet af zou komen voor 1 november, zolang ik maar gratis gebruik mag maken van het guesthouse. Hij is alleen vergeten om dat naar mij te communiceren, heel fijn! Na een hoop gedoe en allerlei voorvallen is e.a. nu hopelijk weer enigszins rechtgezet. Het huis is nog steeds niet af maar ik ‘woon’ er nu wel. Soms is er elektriciteit, soms niet. Af en toe is er ook wel eens water. Ik heb inmiddels systeem gevonden in mijn badkamers. En ik heb het nu niet over het huis als geheel maar over mijn 3 badkamers. Het was de bedoeling dat mijn verdieping bij het guesthouse getrokken zou worden, vandaar dat alle kamers voorzien zijn van een badkamer. Met toilet, douche en wasbakje, een heel stuk luxer dan de kamers van de benedenverdieping. Het geval wil alleen dat er van de in totaal 9 items maar 1 toilet, 1 wasbak en 1 douche werkt. Heel handig als die zich alle 3 in één ruimte zouden bevinden maar helaas. Naar het toilet in mijn slaapkamer, voor het douchen naar de logeerkamer en voor de wasbak naar de keuken. Dat laatste is dan wel weer heel handig want ik heb geen gootsteen. Ze hebben na lang onderhandelen toch een ‘aanrecht’ geplaatst. Ik blij want afwassen etc. in een lavet kán in principe wel maar is niet héél praktisch. Het aanrecht is gisteren gearriveerd en bestaat uit een plastic bak op pootjes met een afvoerslang die over de drempel van de badkamer is gemikt. Geen kraan. Dat wordt dus toch frommelen in dat lavetje. Ik heb ook een ander kookstel: een gaspit op pootjes. Nou nog een gasfles en een pan. Die laatste had ik al wel aangeschaft en die heeft ook enige tijd in de keuken maar is nu op raadselachtige wijze verdwenen. Geen idee waar die gebleven zou kunnen zijn. Stomtoevallig zag ik hem vanmorgen staan toen ik mijn motor uit de schuur trok. Hij stond heel mooi te glimmen op tafel in de keuken van de familie Tja, en wat moet je daar nou van denken? Misschien dat ze hem voor me wilden afwassen? Niet dat ‘ie al vaak gebruikt is maar goed. Of misschien wilden ze mijn pannetje bewaken tot ik terug was? Iets anders vriendelijks kan ik niet bedenken. Op zich is het geen ramp dat die pan weg is maar het gaat om het idee hè? Ik dacht erover om de reservesleutel achter te laten zodat ze kunnen klussen als ik in PP zit aankomende week maar die heb ik nog maar even niet aan ze gegeven…

Verder vandaag mijn eerste motortocht gehad na een nacht fikse regen. Na 3 kwartier ploeteren over een stuk van 3 kilometer zijn we teruggekeerd want het was niet te doen. Ik zat helemaal onder de bagger. Tot 4 keer toe slippend bijna op het kantje gegaan maar kon nog nét in het zadel blijven zitten. ’s Middags nogmaals een poging gewaagd om die school te bezoeken en dit keer met meer succes. Op de terugweg via een shortcut om de berg heen terug gereden. Helemaal geweldig! Schitterende omgeving, lekker hobbelen en stuiteren over smalle, rotsachtige paadjes, brandende zon op je rug, wat wil je nog meer? En om half zes richting mijn inmiddels favoriete restaurant 2 deuren verderop gelopen. Onderweg kwam ik mijn buren tegen: de mannen van de Acleda-bank. Een idiote hoeveelheid personeel voor een heel klein bankfiliaaltje. En ze wonen ook nog eens met z’n elven boven de bank en ik kijk vanuit m’n huis letterlijk bij ze naar binnen. Ik ken er nog maar 1 bij naam maar zij kennen mij inmiddels wel. Binnen 5 minuten werd ik aan 5 wildvreemden voorgesteld als zijnde hun ‘teacher’. Sopheak (m’n internetvriend die heeft gevraagd wanneer ik Engelse les ga geven) heeft aan die hele bank verteld dat we binnenkort van start gaan! Stuk voor stuk kwamen ze vertellen dat ze zo ontzettend blij waren dat ze eindelijk Engelse les kunnen krijgen in Malai. Zij eten ook minimaal 1x per dag in datzelfde restaurant dus met z’n allen aangeschoven bij ‘m’dai’ (= moeder in Khmer). Ik heb me uitstekend vermaakt! Na vanavond is het is vrijwel onmogelijk dat ik nog onder dat lesgeven uit kom en zit ik waarschijnlijk voorlopig niet meer alleen aan tafel bij m’dai…