When will it snow?
Door: Corine
Blijf op de hoogte en volg Corine
03 Maart 2009 | Cambodja, Sisŏphŏn
Dat was de titel van een boek dat ik vandaag op een van mijn scholen aantrof. Voor degenen die de ligging van Cambodja niet helemaal scherp op het netvlies hebben: dat land ligt in de TROPEN. Waar het, voor zover ik weet, de laatste 39201 jaar erg weinig gesneeuwd heeft. 2 kasten vol met boeken in het Engels. Op een CAMBODJAANSE primary school. Waar heel veel kinderen niet eens fatsoenlijk in hun eigen taal kunnen lezen en schrijven. 2 directeuren die me een stapeltje spelletjes in m’n handen stoppen met de vraag of ik misschien weet wat de kinderen hiermee moeten doen? Ze kunnen er niks mee want de handleiding, inlcusief het spel zelf zijn in het Engels. In Nederland is Engels voor veel mensen een vrij vanzelfsprekende zaak. Maar dat is hier niet het geval. Draai het even om: stel dat we kinderen op de Nederlandse basisscholen opzadelen met boeken in het Khmer. Leuk lezen, zo’n taal die bestaat uit tekentjes... Da’s toch belachelijk? Ik vraag me serieus af wat zo’n organisatie bezielt.
Op werkgebied gaat het goed. Ik heb het hartstikke druk voor de verandering. 9 scholen is echt veel te veel maar ja, er waren al toezeggingen gedaan dus ik kan het niet maken om nu te zeggen dat ik toch maar niet kom. Dus een plan van aanpak bedacht waardoor ik zoveel mogelijk op die scholen kan zijn. Dat betekent zoveel mogelijk administratieve dingen ‘s avonds en in het weekeind afhandelen, zodat we van maandag tot en met vrijdag vrolijk de districten door kunnen crossen. Op 2 February is mijn nieuwe vertaler begonnen. Wat een verademing en wat een wereld van verschil met Sony. Vomith (ja, zo heet hij echt, en ja: hij weet ook wat het betekent…) was de leraar van mijn VSO vrinden een district verderop. Met de nadruk op ‘was’, want nu werkt hij dus met mij (sorry JP en Leonie, ik zal goed op hem passen!) We hebben het erg gezellig samen. Hij is echt fantastisch. Vertelt van alles over Cambodja, praat openlijk over zaken waar door veel mensen niet hardop over gesproken wordt, zoals politiek en corruptie. Hij denkt zelf na, heeft humor en is bereid heel hard te werken. We hebben de afgelopen weken aardig lange dagen gedraaid en veel op de brommer gehobbeld maar dat vindt hij helemaal niet erg. Maandag a.s. bijvoorbeeld is een officiele vrije dag. Toen we vandaag een werkplan aan het maken waren en ik vertelde dat ik maandag gewoon ga werken, zei hij heel droog: ‘Oh, dan kom ik ook, kan ik mooi dat-en-dat-vertaalwerk doen ’. Geweldig toch? We hebben net een serie workshops achter de rug en zijn nu de volgende reeks aan het plannen. Op 9 scholen willen we een workshop van een dag doen die in het teken staat van het maken van learning games. Ook willen we in een aantal clusters binnenkort een workshop organiseren speciaal voor leerkrachten van grade 1 en 2 om ze ideeen te geven wat ze allemaal met een pocket board kunnen doen. Daarnaast zijn Pam en ik bezig om een Leadership en Management training voor elkaar te krijgen in een van mijn districten voor alle schooldirecteuren, en voor een aantal medewerkers van de district- en provincial office. Die geven we overigens niet zelf want er lopen hier een paar prima Khmer trainers rond. Ik wil ook nog samen met een aantal leraren modellessen voorbereiden die zij dan aan hun collega’s gaan geven. Ik moet zeggen; het lijkt me heerlijk om weer eens voor de klas te staan maar ik ben er van overtuigd dat het beter is als de Khmer collega’s de les geven en niet ik. Zij spreken allemaal dezelfde taal, als ik het doe moet het allemaal vertaald worden. Door ze te trainen, te helpen met de voorbereiding en uitleg te geven over manieren van lesgeven, en door hen de lessen te laten uitvoeren denk ik dat het allemaal veel duurzamer is dan wanneer ik alles zelf zou doen.
Cambodja is veel, maar nooit saai. Soms wil ik ze bij wijze van spreken allemaal opknopen vanwege de bakken herrie op de meest onmogelijke tijden, het zelden uiten van emoties. Wat er ook gebeurt: altijd blijven lachen, zelfs als er letterlijk doden vallen. Of vanwege de ronduit lompe en levensgevaarlijke acties in het verkeer. En geen dashboard op die Honda’s waar je zonder gezien te worden een bepaalde vinger achter kunt opsteken, dus ik moet me nog inhouden ook! Wel betrap ik mezelf regelmatig op minder fraaie bewoordingen in onvervalst Neerlandsch, maar dat verstaat toch geen hond. Een half uur later lig ik bij wijze van spreken al weer naast mijn stoel van de lach om hilarische gebruiken. Al telefonerend onder je stoel kruipen waar iedereen je op hetzelfde volume hoort praten dan wanneer je gewoon rechtop blijft zitten bijvoorbeeld. Of gewatteerde winterjassen, ijsmutsen en wanten dragen bij temperaturen die de 35 graden celsius overschrijden. Of met een helm op in een straatstalletje snackies frituren (safety first!) Het gerochel en gesmak tijdens het eten, de stickertjes met daarop de sterkte van de bril die iedereen steevast op z’n brillenglazen laat zitten. Bewondering voor het doorzettingsvermogen van de mensen. Het is bijzonder om te zien wat sommige mensen voor elkaar krijgen met uiterst beperkte middelen. En ik kom altijd weer uit bij die prachtige Khmer glimlach. Al voel ik me nog zo suf of rot, een glimlach van een Cambodjaan maakt me altijd weer wat blijer. Er zijn zoveel dingen die maken dat het hier niet snel saai wordt. Vandaag bijvoorbeeld een vergadering gehad onder een enorme mangoboom met een schooldirecteur. Een dolle koe die af en toe voorbij komt stuiteren, diverse mensen die er soms gezellig even bij komen zitten en zich vrolijk in de vergadering mengen. Gruwelen bij de grootste spin die ik tot nu toe heb gezien (kaken zo groot als mijn vingerkootje!) Kinderoogjes die af en toe vanachter de stam van de boom vandaan schieten om die rare Barang (ik dus) van dichtbij te bekijken, vergaderingen hoeven echt niet altijd saai te zijn! (Al hebben we die hier ook hoor! Uuurenlange, oeverloze vergaderingen en trainingen waar geen einde aan lijkt te komen. Op een gegeven moment ben ik echt wel klaar met het schrijven van boodschappenlijstjes, die ik tegenwoordig ook soepel met m’n rechterhand schrijf. Reken maar uit hoeveel suffe trainingen ik dus al achter de rug heb…)
In het nieuwe huis is weinig te melden inzake het dierenrijk maar ik ben een paar dagen terug toch weer eens ouderwets verblijd met een huisdier: een lekkere, ordinaire huismus. Het beestje zat op de 3e verdieping van ons badkamerpaleis waar hij niet meer vandaan wilde. Lekker stom, want de (gevoels)temperaturen op de derde verdieping lopen hier momenteel toch al snel op tot zo’n 68 graden. Niet uit te houden daar boven op mijn 3e verdiepinkje. ik ben een paar dagen geleden intern verhuisd want het was echt niet meer te doen. Maar goed, dat wilde die stomme mus dus niet inzien. Ik heb lopen trutten met stukjes brood maar nee hoor. ( Ik had het kunnen weten: dat beest reageert natuurlijk alleen op rijst!) En na 2 dagen raakte hij bevangen door de hitte en besloot z’n laatste uren in het allerverste, meest onbereikbare hoekje van mijn huis door te brengen waar hij na 3,5 uur stuiptrekken uiteindelijk zijn vermoeide kopje heeft laten hangen. Tja. Hoe krijg ik dat lijk daar nou weg? Vanalles geprobeerd maar we kunnen er niet bij. Nu ben ik dus experiment ‘Mus’ begonnen. Wat gebeurt er met hem? Met vriendin J, die wel kijk heeft op dit soort dingen, heb ik de mogelijke theorieen doorgesproken. Er bestaat een kans dat ‘ie in de hitte snel uitdroogt en uiteindelijk tot stof zal vergaan. Maar er bestaat uiteraard ook de mogelijkheid dat hij bij deze luchtvochtigheid andere dingen gaat doen. Iets met schimmel ofzo. We zijn nu 3 dagen verder en het valt mee. Af en toe waait er een lucht door de gang en over het balkon waarvan ik vermoed (en hoop!) dat die niet van mijn lijf afkomstig is, maar ik heb hoop dat de stank niet al te lang zal aanhouden.
En verder…
- Heb ik er een heel mooi nieuw neefje bij! Hij heet Joas en is gisteren thuis gekomen! Hoera!
- Ga ik per 2 mei weer studeren. Een cursus van 6 maanden aan de Open University die ik hopelijk net voor het einde van mijn placement netjes afrond. Bedankt pap en mam voor de genereuze donatie, vonden ik en m’n spaarcentjes errug leuk! Het is een onderdeel van de master Development Management en het deel wat ik ga doen heet ‘Context and Practice.’ Het grappig is dat ik buurman O uit B blijkbaar zo enthousiast heb gemaakt dat die zich inmiddels ook heeft aangemeld. Kunnen we elkaar leuk een beetje scherp houden.
- Heeft huisgenoot N besloten om te stoppen met haar placement in Sisophon. Dat betekent nog maar 2 mensen in dit kolossale huis. We hebben toestemming van VSO om in dit huis te blijven wonen tot en met augustus. En daar zijn we erg blij mee! Begin september vertekt Rachael en ga ik op zoek naar huis nummer 5
- Heb ik eindelijk mijn duikcursus afgemaakt en het bijbehorende brevetje gehaald dus nu mag ik leuk overal duiken. Ik zit te azen op Maleisie…
(Ps. foto's plaatsen lukt weer niet! Van de week dan maar in een internet cafe proberen)
Op werkgebied gaat het goed. Ik heb het hartstikke druk voor de verandering. 9 scholen is echt veel te veel maar ja, er waren al toezeggingen gedaan dus ik kan het niet maken om nu te zeggen dat ik toch maar niet kom. Dus een plan van aanpak bedacht waardoor ik zoveel mogelijk op die scholen kan zijn. Dat betekent zoveel mogelijk administratieve dingen ‘s avonds en in het weekeind afhandelen, zodat we van maandag tot en met vrijdag vrolijk de districten door kunnen crossen. Op 2 February is mijn nieuwe vertaler begonnen. Wat een verademing en wat een wereld van verschil met Sony. Vomith (ja, zo heet hij echt, en ja: hij weet ook wat het betekent…) was de leraar van mijn VSO vrinden een district verderop. Met de nadruk op ‘was’, want nu werkt hij dus met mij (sorry JP en Leonie, ik zal goed op hem passen!) We hebben het erg gezellig samen. Hij is echt fantastisch. Vertelt van alles over Cambodja, praat openlijk over zaken waar door veel mensen niet hardop over gesproken wordt, zoals politiek en corruptie. Hij denkt zelf na, heeft humor en is bereid heel hard te werken. We hebben de afgelopen weken aardig lange dagen gedraaid en veel op de brommer gehobbeld maar dat vindt hij helemaal niet erg. Maandag a.s. bijvoorbeeld is een officiele vrije dag. Toen we vandaag een werkplan aan het maken waren en ik vertelde dat ik maandag gewoon ga werken, zei hij heel droog: ‘Oh, dan kom ik ook, kan ik mooi dat-en-dat-vertaalwerk doen ’. Geweldig toch? We hebben net een serie workshops achter de rug en zijn nu de volgende reeks aan het plannen. Op 9 scholen willen we een workshop van een dag doen die in het teken staat van het maken van learning games. Ook willen we in een aantal clusters binnenkort een workshop organiseren speciaal voor leerkrachten van grade 1 en 2 om ze ideeen te geven wat ze allemaal met een pocket board kunnen doen. Daarnaast zijn Pam en ik bezig om een Leadership en Management training voor elkaar te krijgen in een van mijn districten voor alle schooldirecteuren, en voor een aantal medewerkers van de district- en provincial office. Die geven we overigens niet zelf want er lopen hier een paar prima Khmer trainers rond. Ik wil ook nog samen met een aantal leraren modellessen voorbereiden die zij dan aan hun collega’s gaan geven. Ik moet zeggen; het lijkt me heerlijk om weer eens voor de klas te staan maar ik ben er van overtuigd dat het beter is als de Khmer collega’s de les geven en niet ik. Zij spreken allemaal dezelfde taal, als ik het doe moet het allemaal vertaald worden. Door ze te trainen, te helpen met de voorbereiding en uitleg te geven over manieren van lesgeven, en door hen de lessen te laten uitvoeren denk ik dat het allemaal veel duurzamer is dan wanneer ik alles zelf zou doen.
Cambodja is veel, maar nooit saai. Soms wil ik ze bij wijze van spreken allemaal opknopen vanwege de bakken herrie op de meest onmogelijke tijden, het zelden uiten van emoties. Wat er ook gebeurt: altijd blijven lachen, zelfs als er letterlijk doden vallen. Of vanwege de ronduit lompe en levensgevaarlijke acties in het verkeer. En geen dashboard op die Honda’s waar je zonder gezien te worden een bepaalde vinger achter kunt opsteken, dus ik moet me nog inhouden ook! Wel betrap ik mezelf regelmatig op minder fraaie bewoordingen in onvervalst Neerlandsch, maar dat verstaat toch geen hond. Een half uur later lig ik bij wijze van spreken al weer naast mijn stoel van de lach om hilarische gebruiken. Al telefonerend onder je stoel kruipen waar iedereen je op hetzelfde volume hoort praten dan wanneer je gewoon rechtop blijft zitten bijvoorbeeld. Of gewatteerde winterjassen, ijsmutsen en wanten dragen bij temperaturen die de 35 graden celsius overschrijden. Of met een helm op in een straatstalletje snackies frituren (safety first!) Het gerochel en gesmak tijdens het eten, de stickertjes met daarop de sterkte van de bril die iedereen steevast op z’n brillenglazen laat zitten. Bewondering voor het doorzettingsvermogen van de mensen. Het is bijzonder om te zien wat sommige mensen voor elkaar krijgen met uiterst beperkte middelen. En ik kom altijd weer uit bij die prachtige Khmer glimlach. Al voel ik me nog zo suf of rot, een glimlach van een Cambodjaan maakt me altijd weer wat blijer. Er zijn zoveel dingen die maken dat het hier niet snel saai wordt. Vandaag bijvoorbeeld een vergadering gehad onder een enorme mangoboom met een schooldirecteur. Een dolle koe die af en toe voorbij komt stuiteren, diverse mensen die er soms gezellig even bij komen zitten en zich vrolijk in de vergadering mengen. Gruwelen bij de grootste spin die ik tot nu toe heb gezien (kaken zo groot als mijn vingerkootje!) Kinderoogjes die af en toe vanachter de stam van de boom vandaan schieten om die rare Barang (ik dus) van dichtbij te bekijken, vergaderingen hoeven echt niet altijd saai te zijn! (Al hebben we die hier ook hoor! Uuurenlange, oeverloze vergaderingen en trainingen waar geen einde aan lijkt te komen. Op een gegeven moment ben ik echt wel klaar met het schrijven van boodschappenlijstjes, die ik tegenwoordig ook soepel met m’n rechterhand schrijf. Reken maar uit hoeveel suffe trainingen ik dus al achter de rug heb…)
In het nieuwe huis is weinig te melden inzake het dierenrijk maar ik ben een paar dagen terug toch weer eens ouderwets verblijd met een huisdier: een lekkere, ordinaire huismus. Het beestje zat op de 3e verdieping van ons badkamerpaleis waar hij niet meer vandaan wilde. Lekker stom, want de (gevoels)temperaturen op de derde verdieping lopen hier momenteel toch al snel op tot zo’n 68 graden. Niet uit te houden daar boven op mijn 3e verdiepinkje. ik ben een paar dagen geleden intern verhuisd want het was echt niet meer te doen. Maar goed, dat wilde die stomme mus dus niet inzien. Ik heb lopen trutten met stukjes brood maar nee hoor. ( Ik had het kunnen weten: dat beest reageert natuurlijk alleen op rijst!) En na 2 dagen raakte hij bevangen door de hitte en besloot z’n laatste uren in het allerverste, meest onbereikbare hoekje van mijn huis door te brengen waar hij na 3,5 uur stuiptrekken uiteindelijk zijn vermoeide kopje heeft laten hangen. Tja. Hoe krijg ik dat lijk daar nou weg? Vanalles geprobeerd maar we kunnen er niet bij. Nu ben ik dus experiment ‘Mus’ begonnen. Wat gebeurt er met hem? Met vriendin J, die wel kijk heeft op dit soort dingen, heb ik de mogelijke theorieen doorgesproken. Er bestaat een kans dat ‘ie in de hitte snel uitdroogt en uiteindelijk tot stof zal vergaan. Maar er bestaat uiteraard ook de mogelijkheid dat hij bij deze luchtvochtigheid andere dingen gaat doen. Iets met schimmel ofzo. We zijn nu 3 dagen verder en het valt mee. Af en toe waait er een lucht door de gang en over het balkon waarvan ik vermoed (en hoop!) dat die niet van mijn lijf afkomstig is, maar ik heb hoop dat de stank niet al te lang zal aanhouden.
En verder…
- Heb ik er een heel mooi nieuw neefje bij! Hij heet Joas en is gisteren thuis gekomen! Hoera!
- Ga ik per 2 mei weer studeren. Een cursus van 6 maanden aan de Open University die ik hopelijk net voor het einde van mijn placement netjes afrond. Bedankt pap en mam voor de genereuze donatie, vonden ik en m’n spaarcentjes errug leuk! Het is een onderdeel van de master Development Management en het deel wat ik ga doen heet ‘Context and Practice.’ Het grappig is dat ik buurman O uit B blijkbaar zo enthousiast heb gemaakt dat die zich inmiddels ook heeft aangemeld. Kunnen we elkaar leuk een beetje scherp houden.
- Heeft huisgenoot N besloten om te stoppen met haar placement in Sisophon. Dat betekent nog maar 2 mensen in dit kolossale huis. We hebben toestemming van VSO om in dit huis te blijven wonen tot en met augustus. En daar zijn we erg blij mee! Begin september vertekt Rachael en ga ik op zoek naar huis nummer 5
- Heb ik eindelijk mijn duikcursus afgemaakt en het bijbehorende brevetje gehaald dus nu mag ik leuk overal duiken. Ik zit te azen op Maleisie…
(Ps. foto's plaatsen lukt weer niet! Van de week dan maar in een internet cafe proberen)
-
04 Maart 2009 - 12:31
Wendelien:
Hoi! Goed om te horen dat het nog steeds allemaal lukt in C. Waar ga je die studie doen? Klinkt leuk hoor.
groetjes, Wendelien + E&J&J -
04 Maart 2009 - 17:02
Judith:
ook in Holland zingen ze vol overtuiging dat ze dreamen of a white christmas. wetende dat Holland in een steeds groter regenland verandert.
68 graden klinkt wel heel warm. wil niet weten hoe het op de gewone etage voor temp. is. maar ja, jij als zonnefan moet permanent kicken. heerlijk om tussen al onze hollandse vergaderingen over punten en komma's over jouw vergaderingen te lezen en geweldige lesmateriaal. terwijl al helemaal flippen als het kopieerapparaat het een halve dag niet doet.
meid, hou je haaks, blijf avonturen beleven zodat wij mee kunnen smullen. succes met de studie en tot een volgende keer.
oud- collega judith -
05 Maart 2009 - 06:59
Leonie:
Ha Vrouw Vis!
Goed om te lezen dat we niet voor niks tobben met ons Khmer, omdat jij onze leraar hebt 'gepikt' (-:
Tot snel!
x
Leonie (en JP) -
05 Maart 2009 - 13:44
Rick:
Jufje vis,
Arme mus, letterlijk van zen stokje gegaan.
schimmelend in een hoekje, helemaal alleen.
Ik vind dat u die spin maar bij die mus moet zetten, heeftie ookweer gezeldschap.
Zwaai! -
06 Maart 2009 - 10:57
Hilde:
Lieve nicht,
Proficiat met je duikdiploma!
Leuk al die info in je superlange verhaal.
Dankjewel!
Fijn, dat de nieuwe vertaler een lot uit de loterij lijkt te zijn.Het zou mooi zijn, als hij de spelletjes van een goeie Khmervertaling kan voorzien, dan hebben ze er tenminste wat aan.
Je maakt zeker heel wat kilometers om al je negen scholen te bezoeken. Dat je de schooldirecteuren aan een leadership/managementcursus zet,is een goed idee. Komt er hopelijk wat structuur in het geheel.Ik denk, om de redenen die jij beschrijft,dat het een goede zaak is,dat Khmer trainers dat gaan doen. Gaan de directeuren allemaal op de uitnodiging in?
Succes met alles,
hart.groetjes,ook van Jan, Hilde
PS: dat nieuwe neefje..is dat ook iets van mij?
-
07 Maart 2009 - 11:32
Danielle:
Ach ik vin het egt zielig voor die mus
Ik heb vandaag egt geen inspiratie om iets leuks te typen dus ik stop er maar meee
xxx daantje -
07 Maart 2009 - 13:09
Jeroen&Vick:
Gefeliciteerd met je padi! Terecht dat je zit te Azen op Maleisie: Sipadan en Mabul (Borneo) of Redang zijn zeker aan te raden....
Succes maar weer met de werkzaamheden.
Groetjes Jeroen en Vicky -
07 Maart 2009 - 18:36
Denise & Astriid <3.:
JUFFIEEE! :)
We missen u ontzettend! :O
Kom maar snel weer terugg! ;)
Wij gaan lekker op zeilkamp! :)
We hebben er echt heel veel zin in :)
Rick & melissa gaan ook mee!
& nog veek en veel meer! :D
Noujuffie!
Heelveeelgelukverder!
Kusje ons. <3
-
12 Maart 2009 - 08:40
't Aquarium:
Joas gezien, wat een prachtig teer mannetje en zo gaaf maar ook zo klein. Vandaag hadden wij zon, en jij regen was het verkoelende regen of alleen een stoorzender in het telefoongesprek. Hoe is het met Jaap de Mus? Iedereen is wel benieuwd hoe hij opdroogt. Iets voor een biologie les?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
