Hare Majesteit is weer terug in stoffig Sis

Allereerst: iedereen een bijzonder hartelijk gelukkig nieuwjaar! Beetje laat, maar mag nog wel toch? Ik hoop dat iedereen alle festiviteiten gezond en wel heeft doorstaan; maak er iets moois van in 2009!

Kerst en oud en nieuw in Cambodja. Altijd leuk als er een paar andere westerlingen in de buurt zijn. Onno, Anna en ik waren uitgenodigd bij Chris en Jon, die in de achterbuurt van Cambo wonen. Anna en ik zijn eerst naar Onno gebrommerd voor een lekker koud biertje en deel 1 van Lord of the Rings op kerstavond. We waren iets te laat uit Sis vertrokken dus het laatste deel van de tocht in het donker gereden. Haha, brommeren in het donker is een belevenis op zich. Lijkt een beetje op geblinddoekt rijden. Leuk, met al die hindernissen in de vorm van tracktortjes, koeien, honden, kindertjes; kortom alles wat er zich maar in het donker zonder licht op de weg bevindt. Na een overheerlijk kerstontbijt, bestaande uit uitzonderlijk creatief gebakken eieren, met alle boodschappen weer op de brommertjes gestegen en op naar Phnom Pruk. Dat was een flinke butsige tocht maar we hebben het overleefd, inclusief de flessen wijn, tonic, gin, 10 broden, tassen en Rennie, die achterop zat. Chris had zich helemaal uitgeleefd en erg haar best gedaan om het huis in kerstsfeer te toveren met als ultiem creatief hoogtepunt: ‘hulstblaadjes’, die ze uit palmbladeren had geknipt. Een overheerlijk kerstdiner genuttigd met kippenpoten, dat was lang geleden! Lang leve Thailand! Na een nacht op een provisorisch bed met enigsins stijve ledematen doorgebrommerd naar Battambang, waar Onno en ik ons uitstekend hebben vermaakt in Jeans’ huis (die zat lekker in de UK) met pinda’s als ontbijt en een asociale hoeveelheid DVD’s.
Het weekeind er na oud en nieuw gevierd bij Pam in de tuin. Eindelijk, eindelijk zoete wraak genomen voor alle keren dat we om 4 uur ‘s morgens uit bed stuiteren van de herrie. Payback time voor al die idioot harde, afschuwelijke muziek. 2 enorme speakers gehuurd en van 6 uur ‘s avonds tot 1.30 uur ‘s nachts lekker muziek gedraaid. Heerlijk om je helemaal niks van de buren te hoeven aantrekken. ‘s Lands wijs, ‘s lands eer zal ik maar zeggen. Haha, if you can’t beat them, join them! Om 12 uur een pallet sterretjes af staan steken en iemand had nog wat knal- en siervuurwerk op de kop weten te tikken. Het leek net echt. Happy New Year!!

Op werkgebied zijn er wat interessante ontwikkelingen. Ik heb 2 scholen afgestoten. Beide directeuren willen echt helemaal niks veranderen aan hun scholen. De ergste van de 2 heeft het gepresteerd om in 9 maanden tijd he-le-maal niks te doen in z’n school. Tijdens een vergadering met de rest van de clusterscholen stond hij doodleuk te vertellen dat leerkrachten geen leermaterialen op de muren moesten plakken want dan leek het lokaal net een circus. En dat gaat dus lijnrecht in tegen het hele Child Friendly beleid. Gevolg is dus dat die school na een workshop, diverse classroom observations en talloze gesprekken nog steeds kale klaslokalen heeft. Na beraad heb ik besloten op die 2 scholen te stoppen en energie te steken in scholen die wel willen veranderen. In overleg met het onderwijs districtskantoor heb ik 2 nieuwe scholen ‘gekregen’. Daar ben ik inmiddels op de koffie geweest en die ene directeur was razend enthousiast. Vroeg gelijk waneer ik een vergadering met de leerkrachten wilde doen. Na wat overleg is dat een workshop geworden hoe je leermaterialen kunt maken en hoe je ze moet gebruiken. Die gaat hopelijk eind januari plaastvinden. Kijk, daar zit tenminste schot in de zaak. En als het een beetje mee zit heb ik tegen die tijd weer een nieuwe vertaler. Sony is er vandoor gegaan. Op vrijdag 2 januari vertelde hij dat hij de maandag daarop in Phnom Penh met een nieuwe baan ging beginnen. Voor het gemak was hij maar vergeten dat hij officieel een maand opzegtermijn heeft. Contracten hebben in Cambo een heel andere betekenis dan in het westen: geen. Alle advertenties hangen inmiddels op en nu heel hard hopen dat de beste vertaler ooit komt solliciteren, want die wil ik namelijk hebben!

Tijdens schoolbezoeken kom je nog weleens leuke dingen tegen. Samen met Sokpha (Pam’s vertaler) liep ik richting het kantoor van een schooldirecteur. Naast dat kantoor stond in het weiland een tafel met een paar emmertjes waar stokken uit staken. Althans dat dacht ik. En er stond iets ondefineerbaars op die tafel, waar een man met een bijl vrolijk in stond te hakken. Bleek het de kop van een beest te zijn. Die stokjes waren botten of kaak, dat kon ik niet zo goed zien. Die man stond met die bijl op die schedel in te hakken waar bij elke klap de botsplinters van afsprongen die op de tafel en in het gras belandden. Naast hem sprong een ijverig meiske lustig in de rondte om alles uit het gras te peuteren en gooide het daarna in het emmertje, bij de rest van het arme beest. Na wat navraag bleek het hier om de kop van een koe te gaan (‘Was this a cow at some point, Sokpha?’, ‘oh no, no cow. This is the beef’) Alle spetters en stukken uit dat emmertje gingen uiteindelijk richting een kookpotje waar ere en heerlijk soepje van gemaakt is. Iedereen was uitgenodigd.

En ach, wat loop ik hopeloos achter. De foto’s van de boat race staan er nog steeds niet op bedenk ik me en er zijn inmiddels al weer 2 weken voorbij. Henkie en Arie stonden vorige week op de stoep. Uit die afschuwelijke kou zo overgwaaid naar het zonnige Cambo. (Nou ja, zonnig: het is hier voor Cambodjaanse begrippen ook aardig koud hoor!) Uit de koffers kwam me een enorme hoeveelheid spullen te voorschijn, niet te geloven. Ik kan met de inhoud van mijn voedselkast half Cambodja voeden! En daar hield het niet op; een week lang ben ik als koningin behandeld. Voelde een tikkeltje onwennig maar wel geweldig allemaal! Heel veel gezien en gedaan in relatief korte tijd. Bijna een setje seops geadopteerd, elke dag warme douches (wat een luxe!!) business plannen voor minimaal 3 nieuwe bedrijfstakken bedacht onder het genot van wijn die rijkelijk vloeide (Glow worm takes over the world!!), afzien op de berg, enne pa: staat je tandenstokerhoudertje inmiddels in het museum? Wel een ere-plekkie geven hoor! Naast een kikker ofzo. En voor wie er nog dringend sleutelhangers nodig heeft: Liesgras! Liesgras!

Maandag weer netjes terug op de stoffige werkvloer. Daar lijkt ineens van alles te gebeuren, waarover later meer. Foto’s volgen snel. Ja, nu echt….

O ja, nog 1 prangende vraag: weet iemand waarom ze vroeger skippy balen bij de Shell verkochten? Gewoon, omdat de gemiddelde automobilist nou eenmaal vaak om een skippy bal verlegen zit? Of zit er een filosofie achter?